کتاب «غریب پیروز: زندگی حضرت رضا (ع) از نگاه رهبر فرزانه انقلاب»

موسسه به‌نشر آستان قدس رضوی چهارمین چاپ کتاب «غریب پیروز: زندگی حضرت رضا (ع) از نگاه رهبر فرزانه انقلاب» ویرایش جواد میزبان را با شمارگان دو هزار نسخه، ۹۶ صفحه و بهای ۱۲ هزار تومان منتشر کرد.

کتاب دو بخش کلی  دارد. بخش نخست شامل پیام رهبر فرزانه انقلاب به کنگره جهانی حضرت رضا(ع) در سال ۱۳۶۳ است و بخش دوم نیز شامل متن یک سخنرانی رهبری درباره حضرت ثامن الحجج (ع) در ۲۸ تیر ۱۳۶۵ است.

«بزرگترین هنر امام علی بن موسی الرضا(ع) در نبرد پنهان سیاسی»، «تشکیل نظام اسلامی»، «آغاز امامت»، «علویان و مامون»، «اوضاع مامون»، «تحلیل اوضاع و اهداف مامون»، «درماندگی مامون»، «تدابیر امام رضا(ع)» و… برخی از سرفصل‌های مطرح شده در پیام رهبر معظم انقلاب به کنگره سال ۱۳۶۳ است.

همچنین برخی از سرفصل‌های سخنرانی رهبری در سال ۱۳۶۵ نیز به این شرح است: «زندگی سیاسی ائمه»، «مبارزه سیاسی ائمه»، «ترسیم کلی مبارزه ائمه»، «ویژگی دوره اول مبارزه»، «مسئولیت‌های امام سجاد (ع)»، «وضع دوران امام باقر(ع)»، «دوران زندگی امام صادق(ع)»، «ویژگی دوره دوم مبارزه»، «ویژگی دوره سوم مبارزه»، «ادعای امامت و دعوت به آن»، «اصرار خلفا بر انتساب ولایت به خود»، «حمایت ائمه از مبارزین»، «علت بغض و خصومت خلفا با ائمه»، «مساله تقیه» و…

 در بخشی از قسمت نخست کتاب یعنی پیام رهبر معظم انقلاب به کنگره سال ۱۳۶۳ آمده است: «مهمترین چیزی که در زندگی ائمه (ع) به طور شایسته مورد توجه قرار نگرفته، عنصر «مبارزۀ حاد سیاسی» است. از آغاز نیمۀ دوم قرن اول هجری که خالفت اسلامی به طور آشکار با پیرایه‌های سلطنت آمیخته شد و امامت اسلامی به حکومت جابرانۀ پادشاهی بدل گشت، ائمۀ اهل بیت (ع) مبارزۀ سیاسی خود را با شیوه‌ای متناسب با اوضاع و شرایط، شدت بخشیدند.

این مبارزه، بزرگترین هدفش تشکیل نظام اسلامی و تأسیس حکومتی بر پایۀ امامت بود. بی شک تبیین و تفسیر دین با دیدگاه مخصوص اهل بیت وحی (ع) و رفع تحریف‌ها و کج فهمی‌ها از معارف اسلامی و احکام دینی، نیز هدف مهمی برای جهاد اهل بیت (ع) به حساب می‌آمد؛ اما طبق قرائن حتمی، جهاد اهل بیت (ع)  به این هدف‌ها محدود نمی‌شد و بزرگترین هدف آن، چیزی جز تشکیل حکومت علوی و تأسیس نظام عادلانه اسلامی نبود.

بیشترین دشواری‌های زندگی مرارت بار و پر از ایثار ائمه (ع) و یاران آنان، به خاطر داشتن این هدف بود و ائمه (ع) از دوران امام سجاد (ع) و بعد از حادثۀ عاشورا به زمینه سازی دراز مدت برای این مقصود پرداختند.»