امام شناسی در نهج البلاغه

هاجر اسدی

چکیده

در احادیث و روایات ما نسبت به شناخت امام تاکیدات فراوانی وجود دارد و خداوند متعال به نوع بشر فرمان داده تا خلیفه او در هر عصر را بشناسند و در تحت ولایت او در آید : ” من مات و لم یعرف امام زمانه مات میته جاهلیه” انسان بدون امام راه به جایی نمی برد و در دریای ظلمت غرق می گردد.

تمام عقاید و اعمالی که به عنوان برنامه تکامل انسان در اسلام مطرح شده تا اصل امامت به آن ضمیمه نشود بی مغز و بی روح و بی اثر است و هیچ گونه نقشی در رشد و تکامل فرد و جامعه نمی تواند داشته باشد . بنابراین شناخت امام یکی از وظایف اصلی هر فرد مسلمانی است که باید نسبت به آن اقدام نماید.

نهج البلاغه یکی از بهترین منابعی است که می تواند در بالا بردن معرفت ما نسبت به امامان علیهم السلام نقش به سزایی ایفا کند. علی علیه السلام به بهترین شکل خود و امامان دیگر را در نهج البلاغه معرفی کرده اند. آن حضرت می فرمایند:

“عترت پیامبر صلی الله علیه و آله جایگاه اسرار خداوندی و پناهگاه فرمان الهی و مخزن علم خدا و مرجع احکام اسلامی و نگهبان کتاب های آسمانی و کوههای همیشه استوار دین خدایند. خدا به وسیله اهل بیت علیهم السلام پشت خمیده دین را راست نمود و لرزش و اضطراب آن را از میان برداشت. و خلاصه اینکه کسی را با خاندان رسالت نمی شود مقایسه کرد.”

“امامان دین از طرف خدا، تدبیر کنندگان امور مردم ، و کارگزاران آگاه بندگانند، کسی به بهشت نمی رود جز آنکه آنان را شناخته و آنان او را بشناسند و کسی در جهنم سرنگون نگردد جز آنکه منکر آنان باشد و امامان دین هم وی را نپذیرند.”

بنا براین تنها وسیله نجات بشریت از ضلالت و گمراهی ، جهل و نادانی و رهایی از سقوط حتمی در وقت احاطه شیاطین، تمسک به امامان معصوم علیهم السلام ، و اطاعت بی چون و چرا از ایشان است و تقرب به ذات اقدس حق و رسیدن به نقطه اوج کمال در گرو پیروی بی قید و شرط از خاندان عصمت است.

کلید واژه ها : امام – نهج البلاغه – حق – حکومت – امامان معصوم.